.

.
آمدم باز و سخن با تو فراوان دارم
باز دست تهی و پای گریزان دارم
باز می باری و می بخشی و میهمان داری
باز می بارم و مواجم و طوفان دارم

کاش یک لحظه کرَم کرده نگاهم بکنی
من که هر ثانیه نجوای رضاجان دارم

دست از عالم و آدم به امیدت شستم
باز هم دست به دامان تو سلطان دارم

سر و سامان دلم جز به پریشانی نیست
تا پریشان تو هستم سر و سامان دارم
تو که لیلا شدی و هجر روا میداری
من که مجنون شدم و رو به بیابان دارم

همه دارییم اشکیست که اینجا جاریست
کم بضاعت شده، امید به احسان دارم

بعد از آن شب که حرم بودم و باران بارید
خاطرات خوشی از بارش باران دارم
حس من موقع پابوسیّت آقا این است
که به لب زمزمه آیه قرآن دارم

پ ن:
اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی الامامِ التّقی النّقی  و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ..