بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
همین شاخه رود فرات، سبب وجود نخلستان های کوچک و بزرگ در آن منطقه گردید و البته كربلا از جنوب و غرب به بیابانهای عراق می رسد و در شمال غربی آن دریاچه نمك الزازه (بحیرة الملح = دریاچه نمک) قرار دارد.
ب) - برخی دیگر مدعی شدند که کربلا به فرات نزدیک بود و حواشی رودخانه ها حتماً جلگه است، پس چرا گفته میشود صحرای کربلا؟!
هر چند که هنوز هم اطراف رودخانه فرات خشک است، و ثانیاً کربلا به فرات نزدیک نبود، بلکه شاخهای از فرات به کربلا میرسید؛ اما کسی نگفته که در کل منطقه کربلا هیچ آبادانی یا درختی وجود نداشته است، بلکه کاروان امام را در یک منطقه خشک نگهداشتند!
همیشه بیان شده که در اطراف همان شاخه رودفرات، نخلهایی وجود داشت. اما، همه جلگهها که مانند جلگههای اطراف رودخانه میسیسیپی نیستند. کربلا جلگهای گرم و خشک بوده و هست فرهنگ معین، 6/1316) و اتفاقاً برای حمله به حضرت عباس علیهالسلام نیز پشت همین نخلها کمین کرده بودند.
ج) - برخی دیگر با این ذهنیت که لابد کربلا نیز مانند برخی از سواحل گیلان و مازندران میباشد، مدعی شدند که ایشان با توجه به نزدیکی به رودخانه می توانستند به راحتی حفر چاه نمایند!
اگر چه در مناطق جلگهای گرم و خشک حفر چاه تا رسیدن به آب، آنقدر هم ساده و راحت نیست، اما امام حسین علیه السلام نیز نسبت به حفر چاه اقدام نمودند؛ هر چند که در نسخ تاریخی بیان شده که آبش، قابل آشامیدن نبود، بلکه برای مصارف دیگری چون تطهیر و غسل مناسب بود.
بنابر روايت ابن اعثم كوفى و ابن شهر آشوب، امام حسين عليه السلام در جلوىِ خيمه به فاصله 19 قدم چاهى حفر نمودند.(ابن شهر آشوب، ابى جعفر رشيدالدين محمد بن على، مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 50 و ابن اعثم كوفى، ابو محمد احمد بن على، الفتوح، ص 893).
دلیل دیگر بر حفر چاه توسط امام و یارانش علیهم السلام، نامه عبیدالله بن زیاد به عمر سعد است. او در این نامه نوشت: اما بعد به من چنین خبر رسانده اند كه حسين (عليه السلام) و ياران او چاهها فرو بردهاند و آب بر مىدارند، لهذا ايشان را هيچ فرو ماندگى نيست!چون بر مضمون نامه وقوف يابى، بايد كه حسين بن على (عليه السلام) و ياران او را از كندن چاه منع كنى و نگذارى كه پيرامون آب بگردند. (ابن اعثم كوفى، ابومحمد احمد بن على، الفتوح، ص 893)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
همین شاخه رود فرات، سبب وجود نخلستان های کوچک و بزرگ در آن منطقه گردید و البته كربلا از جنوب و غرب به بیابانهای عراق می رسد و در شمال غربی آن دریاچه نمك الزازه (بحیرة الملح = دریاچه نمک) قرار دارد.
ب) - برخی دیگر مدعی شدند که کربلا به فرات نزدیک بود و حواشی رودخانه ها حتماً جلگه است، پس چرا گفته میشود صحرای کربلا؟!
هر چند که هنوز هم اطراف رودخانه فرات خشک است، و ثانیاً کربلا به فرات نزدیک نبود، بلکه شاخهای از فرات به کربلا میرسید؛ اما کسی نگفته که در کل منطقه کربلا هیچ آبادانی یا درختی وجود نداشته است، بلکه کاروان امام را در یک منطقه خشک نگهداشتند!
همیشه بیان شده که در اطراف همان شاخه رودفرات، نخلهایی وجود داشت. اما، همه جلگهها که مانند جلگههای اطراف رودخانه میسیسیپی نیستند. کربلا جلگهای گرم و خشک بوده و هست فرهنگ معین، 6/1316) و اتفاقاً برای حمله به حضرت عباس علیهالسلام نیز پشت همین نخلها کمین کرده بودند.
ج) - برخی دیگر با این ذهنیت که لابد کربلا نیز مانند برخی از سواحل گیلان و مازندران میباشد، مدعی شدند که ایشان با توجه به نزدیکی به رودخانه می توانستند به راحتی حفر چاه نمایند!
اگر چه در مناطق جلگهای گرم و خشک حفر چاه تا رسیدن به آب، آنقدر هم ساده و راحت نیست، اما امام حسین علیه السلام نیز نسبت به حفر چاه اقدام نمودند؛ هر چند که در نسخ تاریخی بیان شده که آبش، قابل آشامیدن نبود، بلکه برای مصارف دیگری چون تطهیر و غسل مناسب بود.
بنابر روايت ابن اعثم كوفى و ابن شهر آشوب، امام حسين عليه السلام در جلوىِ خيمه به فاصله 19 قدم چاهى حفر نمودند.(ابن شهر آشوب، ابى جعفر رشيدالدين محمد بن على، مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 50 و ابن اعثم كوفى، ابو محمد احمد بن على، الفتوح، ص 893).
دلیل دیگر بر حفر چاه توسط امام و یارانش علیهم السلام، نامه عبیدالله بن زیاد به عمر سعد است. او در این نامه نوشت: اما بعد به من چنین خبر رسانده اند كه حسين (عليه السلام) و ياران او چاهها فرو بردهاند و آب بر مىدارند، لهذا ايشان را هيچ فرو ماندگى نيست!چون بر مضمون نامه وقوف يابى، بايد كه حسين بن على (عليه السلام) و ياران او را از كندن چاه منع كنى و نگذارى كه پيرامون آب بگردند. (ابن اعثم كوفى، ابومحمد احمد بن على، الفتوح، ص 893)(ادامه دارد...)
۸۱۹
۱۷ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.