شعر که می نویسم

شعر که می نویسم
تشبیهات گریه می کنند...
استعاره ها ناله می زنند...
ماه و خورشید
دریا و جنگل
شب و روز
ابر و باران
همه و همه
از دستم شاکی اند

دقیقا،
کائنات از شعرم شاکی و
شعر من از " تو "

سخت خواهد بود
حسابت
با " کائنات " !