نمونه هایی از غیرت در بیان ائمه

نمونه هایی از غیرت در بیان ائمه :

امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرماید:
«[چند کافر حربی] را نزد پیغمبر آوردند پیغمبر دستور دادند تا آنان را بکشند،
امّا شخصی از آنان را آزاد کرد؛
آن مرد، عرض کرد ای پیغمبر خدا برای چه مرا از میان اینان رها نمودی؟
پیامبر فرموند: جبرئیل مرا از جانب خداوند خبر داد تو را پنج خصلت است که خدا و رسولش آنها را دوست می‌دارد.
نسبت به خانواده‌ات سخت غیرت مندی، سخاوت مندی، خوش خلقی، راستگویی، شجاعت داری.
چون آن مرد این سخن را شنید، اسلام آورد و نیکو مسلمانی شد و در رکاب رسول خدا جنگ سختی نمود تا به درجه شهادت رسید».
پیامبر در این روایت، غیرتمندی را از علامات نیکو برای این مرد دانستند و آن را اعدام نکردند.

حضرت امیر (علیه‌السلام) هم اینچنین می‌فرماید:

«مَن لایُغار فَانّهُ مَنْکُوسُ الْقَلْبِ؛ کسی که غیرت ندارد قلبش واژگون و سیاه است».

همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید:

«لَعَنَ اللّهُ مَنْ لا یُغارُ؛ خداوند لعنت کند کسی را که غیرت ندارد».

این رفتار در سیره و روش اهل بیت (علیهم‌السلام) برجسته و شاخص بوده،
زنان اهل بیت (علیهم‌السلام) عفت و حیا را از مهم ترین کارهای خود می‌دانسته و به آن پایبند بوده‌اند و مردان آنان هم غیرت را سرلوحه زندگی خویش قرار می‌داده‌اند و ما هم که ادامه دهنده راه آنان هستیم، باید همین گونه رفتار کنیم.

من جمله از رفتار غیرت مندانه‌ی حضرت علی (علیه‌السلام) و فرزندان ایشان این قضیه است که:
«یحیی مازنی می‌گوید:
من مدت زیادی همسایه حضرت علی (علیه‌السلام) بودم و منزل ما نزدیک خانه‌ای بود که حضرت زینب (سلام‌الله علیها) در آن ساکن بود.
به خدا قسم در این مدت نه من زینب را بیرون دیدم و نه صدایش را از داخل خانه شنیدم و هر وقت می‌خواست به زیارت قبر شریف جدش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌واله) مشرف شود، شبانه از منزل خارج می‌شد در حالی‌که امام حسن (علیه‌السلام) در طرف راست او و امام حسین (علیه‌السلام) در طرف چپش و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در جلو او حرکت می‌کردند و هنگامی که حضرت زینب به قبر شریف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌واله) نزدیک می‌شود حضرت علی(علیه‌السلام) جلوتر می‌رفت و نور چراغی را که بالای سر پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌واله) بود کمتر می‌نمود. امام مجتبی(علیه‌السلام) علت این کار را از آن حضرت سئوال نمود، حضرت علی(علیه‌السلام) در جواب فرمود: می‌ترسم (کسی زیارت آمده باشد) و به خواهرت زینب نگاه کند».

حال این سوال پیش می‌آید که چطور زینب (سلام‌الله‌علیها) برای زیارت قبر جدش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌واله) شبانه می‌رفتند اما در کوفه و شام حتی در جمع مردان خطبه هم می‌خواندند؟

با کمی دقت و ظرافت به این نتیجه می‌رسیم که:

اولا: زینب (سلام‌الله‌علیها) که در کوفه خطبه می‌خوانند، مردانشان را به شهادت رسانده‌اند و زینب این رسالت را می‌بایست کامل کند و جزئیات عاشورا را به گوش مردم برساند و این در حالی است که در کربلا چون حسین (علیه‌السلام) و مردانشان هستند کسی خطبه‌ای از زینب نقل نکرده است پس خطبه‌های زینب به مقتضای زمان نیاز بوده و هیچ منافاتی با عفت و حیای ایشان نداشته است.

ثانیا: زینب (سلام‌الله‌علیها) که در کوفه و شام ایراد خطبه می‌کند، تمامی جنبه‌های عفت و حیا را حفظ کرده است و هیچ کس سخنی خلاف عفت و حیای زینب، نقل نکرده است.