در بازگشایی حضوری مدارس تجدید نظر کنید

‌ ‌
در بازگشایی حضوریِ مدارس، تجدید نظر کنید!!!!

با احتیاط برای امر واجبی از خانه بیرون می‌روم، قبل از خروج چک می‌کنم که ماسک، طلق، دستکش و اسپری ضدعفونی‌کننده را فراموش نکرده‌باشم، با احتیاط از خیابان رد می‌شوم و در تمام طول مسیر، والدین نگران و بلاتکلیفی را می‌بینم که در دو راهی مانده‌اند، که کودک دلبندشان را به میدان مین کرونا بفرستند یا نه!!!!؟
همه نگرانند و مضطرب و حق هم دارند انصافا! که چطور می‌توان اجتماع بزرگی از بچه‌های کوچک را به درستی و بدون تلفات، کنترل کرد؟ چگونه می‌توان به کودکانی که جز بازی و سهل‌انگاری و نهایتا انجام تکالیف، هنوز اقدامات سخت‌گیرانه‌تری در دامنه‌ی ذهنی‌شان نیست فهماند که نباید دنبال هم بدوند و بازیگوشی کنند؟ که ساعات طولانی ماسک بزنند بی‌آنکه ماسک‌هاشان خیس و آلوده شود؟ که بدون ماسک و از نزدیک با هم حرف نزنند؟ که هر چند دقیقه یکبار و قبل از اینکه ناخواسته، دست یا مدادشان را به دهان ببرند، حتما به خوبی و درستی آن‌ها را ضدعفونی کرده‌باشند؟ که در سرویس‌های بهداشتی عمومی مدرسه نهایت احتیاط را بکنند؟ که دلشان هوای رفاقت و صمیمیت نکند؟ که از فاصله‌ها دلشان نگیرد، اشک نریزند و با مشت، اشک‌های کودکانه‌شان را پاک نکنند؟ که کیف و وسایلشان چقدر می‌توانند خطرناک و آلوده باشند؟ چطور می‌توان بدون تلفات، فرهنگ درستِ پیشگیری را در این شرایط سخت و حساس، به ذهن‌های کوچک و لطیفشان حالی کرد؟!
والدین نگرانند، خانواده‌ها، مردم، آنان که ماه‌هاست رعایت فاصله و بهداشت را کرده‌اند، نگرانند...
در برگزاری حضوری کلاس‌ها تجدید نظر کنید لطفاً!
مردم نگرانند و کودکان، معصوم و نابلد...

#قشنگ