سیاسی اجتماعی

خانواده و ازدواج محارم در متون زرتشتی ساسانی به روایت کلمان هورا ، ایران شناس فرانسوی:جامعه عصر ساسانی، جامعه ای مبتنی بر خانواده و دارایی بود. چند همسری امری رایج بود و مردان گذشته از زنان عقدی، زنان غیر عقدی نیز می گرفتند.
کنیزان زرخرید و زنان اسیر نیز بودند که چاکرزن خوانده می شدند .زن می بایست کورکورانه فرمانبردار همسرش باشد.
هرچند درباره ازدواج با محارم یا خویدوگس در ایران باستان چون و چراهای بسیار رفته است، با این همه منابع ما در این مورد جای تردید باقی نمی گذارند. ادیان دیگر مگر آیین مصریان اینگونه وصلت را زنا می دانستند.
اما اوستا و آثار دینی پهلوی آن را توصیه می کنند.مؤلف کتاب شایست نا شایست می گوید: «خویذوگس گناهان اخلاقی را میشوید.
در مورد ازدواج میان برادر و خواهر نمونه های تاریخی بسیار در دست است؛ دینکرد در ازدواج با #محارم، فره ایزدی می بیند و بر آن است که ازدواج خویشان نزدیک، دیوان را از آدمی دور می کند. بدیهی است که مسیحیانی که در قلمرو ساسانی زندگی میکردند با وحشت در این گونه پیوند می نگریستند، چنانکه مسلمانان نیز که فاتح ایران بودند آن را هول انگیز می دانستند

#آگاهی
#ایران
#جنگ_شناختی
#جنگ_رسانه_ای
#کنترل_افکار
#گروه_پژوهشی_آرتا