📌مصاحبه کای با مجله ELLEMEN FRESH TEENS با کای "وعده ده س
📌مصاحبه کای با مجله ELLEMEN FRESH TEENS با کای "وعده ده ساله"
یادگیری رقص در سن هشت سالگی، نه سال زندگی ایدل،10000 ساعت یا 20000 ساعت تمرین، تمام این اعداد تلاش سخت کای رو نشون میدن . " تلاش و استقلال" و " یه پادشاه خفن استیج اجرا" اینا اولین چیزهایی هستن که تماشاچی ها با کای میگن. اما از عکس برداری برای این مجله، چیزی که ما دیدیم شخصیت کاملا متفاوت و جذابو جنتلمن و شادش و علاقش به لبخند زدن بود.
اجرای بی نظیر کای جلوی دوربین و دنسری که در کنترل بدنش خیلی مهارت داره، اون شکی نداره در این که چطور خودش رو جلوی دوربین آشکار کنه. اجرای کای در فیلم برداری ها شبیه به اجرا در یک مینی استیج هست، اون خودش رو به یک اثر هنری تبدیل میکنه که در یک اتاق به سبک رترو استایل به نمایش گذاشته شده، همه جا برای اون یک استیج برای اجراست، و اون میتونه هرجایی شروع به رقصیدن کنه. کای یادش میاد که در ۱۸ سالگیش درست مثل تمام کارآموز هایی که به تازگی دبیوت کردن، تغییر هویت، یک استرس بزرگ جسمی و روحی برای اون ایجاد کرده بود، در ابتدا اون فقط شخصی بود که در صحبت کردن خوب نیست، از مردم میترسه، هر روز زیاد صحبت نمیکنه، و‌حتی زمانی که فقط یک اشتباه کوچک روی استیج انجام میده تا دیر وقت بهش فکر‌میکنه. “اولش فکر‌میکردم اشتیاق اینطوریه، و برای خودم خوبه ، اما به آرومی بدون اینکه متوجه بشم برام بد شانسی و استرس بوجود آورد. وقتی دوباره خودم رو اذیت میکنم ناگهان به این فکر‌میکنم که منم وقتی شروع به رقصیدن کردم همینطوری بودم؟ وقتی با دقت فکر‌میکنم ، فقط شادی و خوشحالی در خاطراتم هست. تصویر از خودم وقتی دارم میرقصم ، پدرم داره منو تماشا میکنه درحالی که کنارم نشسته، اشتیاق یادگیری ، احساس دستیابی وقتی که موفق میشم، در راه مرکز یادگیری ، مکالمه خانواده بعد از مدرسه ، یک اجرای کوچک یا رقابت ، خرید کفش های باله با مادرم در روز های استراحت و چیز های دیگه… بنابراین این رقص نیست که مردم رو خوشحال میکنه ، بلکه خاطرات هستن که مردم رو خوشحال میکنند.
یادگیری رقص در سن هشت سالگی، نه سال زندگی ایدل،10000 ساعت یا 20000 ساعت تمرین، تمام این اعداد تلاش سخت کای رو نشون میدن . " تلاش و استقلال" و " یه پادشاه خفن استیج اجرا" اینا اولین چیزهایی هستن که تماشاچی ها با کای میگن. اما از عکس برداری برای این مجله، چیزی که ما دیدیم شخصیت کاملا متفاوت و جذابو جنتلمن و شادش و علاقش به لبخند زدن بود.
اجرای بی نظیر کای جلوی دوربین و دنسری که در کنترل بدنش خیلی مهارت داره، اون شکی نداره در این که چطور خودش رو جلوی دوربین آشکار کنه. اجرای کای در فیلم برداری ها شبیه به اجرا در یک مینی استیج هست، اون خودش رو به یک اثر هنری تبدیل میکنه که در یک اتاق به سبک رترو استایل به نمایش گذاشته شده، همه جا برای اون یک استیج برای اجراست، و اون میتونه هرجایی شروع به رقصیدن کنه. کای یادش میاد که در ۱۸ سالگیش درست مثل تمام کارآموز هایی که به تازگی دبیوت کردن، تغییر هویت، یک استرس بزرگ جسمی و روحی برای اون ایجاد کرده بود، در ابتدا اون فقط شخصی بود که در صحبت کردن خوب نیست، از مردم میترسه، هر روز زیاد صحبت نمیکنه، و‌حتی زمانی که فقط یک اشتباه کوچک روی استیج انجام میده تا دیر وقت بهش فکر‌میکنه. “اولش فکر‌میکردم اشتیاق اینطوریه، و برای خودم خوبه ، اما به آرومی بدون اینکه متوجه بشم برام بد شانسی و استرس بوجود آورد. وقتی دوباره خودم رو اذیت میکنم ناگهان به این فکر‌میکنم که منم وقتی شروع به رقصیدن کردم همینطوری بودم؟ وقتی با دقت فکر‌میکنم ، فقط شادی و خوشحالی در خاطراتم هست. تصویر از خودم وقتی دارم میرقصم ، پدرم داره منو تماشا میکنه درحالی که کنارم نشسته، اشتیاق یادگیری ، احساس دستیابی وقتی که موفق میشم، در راه مرکز یادگیری ، مکالمه خانواده بعد از مدرسه ، یک اجرای کوچک یا رقابت ، خرید کفش های باله با مادرم در روز های استراحت و چیز های دیگه… بنابراین این رقص نیست که مردم رو خوشحال میکنه ، بلکه خاطرات هستن که مردم رو خوشحال میکنند.
۶۱۳
۰۸ اسفند ۱۴۰۰
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.