زندگی حکمت اوستزندگی دفتری از خاطره هاستچند برگی را تو ورق خواهی زدما بقی را قسمتهرگز ز دل امید گل آوردنم نرفتاین شاخ خشک، زنده به بوی بهار توستای سایه صبر کن که برآید به کام دلآن آرزو که در دل امیدوار توست