شکستم

.

"شـــکــستم " . . .
آنقـــدر آهســـته که صــدای شـکــسـتنم ،
کســی را آزار ندهد .
"من "شکســـــتم...
آنقـــدر آهستـــه که صــدای شکـــستنم را؛
فقط دیوارهای اتاقــم شنیدند،
و نـــم پس ندادند !
صــدای شکـــستنم را قلـــم و کاغـــذ
شنیدند وشـــعـــر پس دادند...
صـــدای شکــستنم را
"خــــــدا "شنید و
سکــــوت جواب داد !!!
می دانــی؟ اهل گریـــه نیستم ،
فقط" بغــــض" میکنــــم...
ایـن سخت تــر از هر چیزیست ،
بغـــض داشته باشی و بخنـــــدی.