صنعت درخشان، مرگ های دردآور(۳)

سئو جی وُن

وی با تبار آمریکایی و نام اصلی «چارلز پارک» از اولین هنرمندان فعال و مشهور در پاپ کره‌ای بود که مدت اندکی بعد از فروش گسترده آلبوم موسیقی‌اش در اقدامی مشکوک در سن ۱۹ سالگی دست به خودکشی زد. دلیل خودکشی وی، نگرانیِ پیشینی او از موفقیت آلبومش بود که ظاهراً نتوانست از آن رهایی یابد.

شرکتی که او برایش کار می‌کرد بعد از مرگ او آلبوم دوم را نیز منتشر کرد که به فروش خوبی رسید.

یو نی

او ابتدا بازیگر بود و سپس به صنعت سرگرمی پاپ کره‌ای راه یافت و نهایتاً در سال ۲۰۰۷ خود را دار زد. پلیس گفت پیام‌ها و کامنت‌های جنسی او را تحت فشار قرار داده بود. مادر او ازدواج نکرده بود و وی با مادربزرگ مذهبی‌اش زندگی می‌کرد. یو نی برای مشهورشدن و خارج‌شدن از شرایط بد زندگی‌اش به هر کاری در خوانندگی تن داد و مجبور شد چندین بار عمل زیبایی انجام دهد و در ژاپن نیز به شهرت رسید.

او پیش از مرگش نوشته بود احساس تنهایی می‌کند: «احساس می‌کنم همه چیز پوچ است. من در سراشیبی حرکت می‌کنم که پایانش را نمی‌دانم». پنج روز بعد از مرگش، آلبوم سومش توسط شرکتی که برایش کار می‌کرد منتشر شد تا از مرگ او نیز پولسازی کنند.

آن سو جین
او عاشق مسابقات استعدادیابی بود. وقتی دو تن از اعضای گروه مشهور «کارا» آن را ترک کردند برای جانشینی آنها رقابت کرد و به چهار نفر اول راه یافت اما نتوانست برگزیده شود. سال ۲۰۱۵ اعلام شد او عضو گروه پاپ دیگری با نام «آوریل» شده است اما از آنجا نیز کنار گذاشته شد. افسردگی و فشار روانی موجب شد از طبقه دهم آپارتمانش به پایین بپرد در حالی که تنها ۲۲ سال سن داشت و فرصت بسیار. اما می‌دانست با استانداردهای مورد نظر بنگاهداران پاپ کره‌ای همخوان نیست.

پ.ن. سؤال:
اینکه طرفداران کیپاپ ، بخصوص بی تی اس ، مدعیند که به افراد امید میدهند و ........، چرا خودشان خودکشی میکنند؟!