ﺧﺪاﯾﺎ ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ در ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎی دﻧﯿﺎی ﻣﺎدی اﯾﻦ ﺷﻬ
دﻟﻢ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدم ﻣﯽ ﺳﻮزد...
آه ﭼﻘﺪر اﺣﺴﺎس ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ وﻗﺘﯽ در ﮐﻨﺎر ﻗﺼﯿﺪه ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﺮوده زﯾﺒﺎی ﺧﺪا ﻣﺼﻄﻔــــﯽ ﭼﻤـــــﺮان ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺮوده ﺷﻮم .،
دﮐﺘﺮ ﭼﻤﺮان ﻗﺴﻢ ﺑﻪ آن ﺧﺎک ﭘﺎک دﻫﻼوﯾﻪ و ﺑﻪ آن ﻟﺤﻈﻪ وﺻﺎﻟﺖ دﻟﻢﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻐﻀﯽ ﻋﺠﯿﺐ در ﮔﻠﻮ دارم . ﻣﻦ و اﻣﺜﺎل ﻣﻦ ﺳﺮﺷﺎر از ﺧﺠﺎﻟﺘﯿﻢ ....
ﻣﺎ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮردﮔﺎن اﺳﯿﺮ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﯾﺶ را دﻋﺎ ﮐﻦ ؛
دﮐﺘﺮ دﻋﺎ ﮐﻦ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﮔﺬر از ﮐﺸﺘﺰار ﻫﺎی ﻣﻤﻠﻮ از ﺧﻄﺮ ﻣﯿﻦ ﻧﻔﺴﻤﺎن روزی ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ وﺻﺎﻟﯽ ﺑﺮﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻮی دﻫﻼوﯾﻪ ﻋﺮوج ﺑﺪﻫﺪ و ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺮای آن ﺳﺮزﻣﯿﻦ رﺳﺘﻤﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﺎﺷﯿﻢ .
دﮐﺘﺮ دﻋﺎ ﮐﻦ ....
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.