گاهی یه اسم

گاهی یه اسم،
یه عکس،
یه آهنگ،
می‌تونه پرتت کنه به ناشناخته‌ترین جای ذهنت.
جایی که حالا آرامگاه صدها «خاطره‌ی خاموش» شده.
خاطراتی که بدون هیاهو،
یادآور روزای خاص زندگی هستن
و برای بیدار شدن،
فقط به یه تلنگر کوچیک احتیاج دارن.
یه تلنگر کوچیک که می‌تونه حاصلش حلقه زدن اشک توی چشم یا افتادن لبخند روی لب باشه‍ ‍:)
دیدگاه ها (۲)

گآهی یه‍[پِسَر]میتونِه‍ بِهترین دوستِت بآشه‍ بِدون چیزی بِ ا...

دِلتنگی؛خآنه ی بی سقفی ستدرشمآل ایران،که کم کم؛به بآران های ...

اونیکِه میگف:نَرو کِه[رَفت]خودشم...

یه خاطره کاشتی تو دلی که باختیما با هم ساختیم اون روزارو باخ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط