خیره به مردم نشسته امتنهای تنها

خیــــــــره به مــــــــردم نشسته ام....تنهـــای تنهـــا.....نــــه کسی حــــــالـــم را میپرسد....نـــــه کسی هـــــــوایم را دارد....!عیـــــب نــــدارد....ســـالهـــاست بـــــه ایـــن زنــــدگــی عـــــادت کــــــرده ام....آشـــــناهایم: غــــریــبه هایی هـــــســـتند....کــــه تنها اسمشان را میدانم...!! میخندم! ساده میگیرم؛ ساده میگذرم... با هرسازے میرقصم! نـﮧ اینکـﮧ شادم و از هفت دولت آزاد! نه! مدتے طولانی شکستم ؛ زمین خوردم ؛ زجر کشیدم و گریـﮧ کردم وحالا براے زنده ماندن خودرابـﮧ کو چه علی چپ زده ام روحم بزرگ نیست! دردم عمیق است میخندم تا جای زخمهایم را نبینی...