بسم الله الرحمن الرحم

بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
که در این میان ازدیاد گرایش به اسلام به عنوان زنگ خطری بود که در سنای آمریکا و اتحادیه اروپا بدان تأکید شد. لذا سعی کردند با بنا کردن چنین روزی به نام روز عشق و مسیحی جلوه دادن آن، هم خلاء را پر کنند و هم تبلیغاتی برای مسیحیت به انجام رسانند.
اگر چه این معانی، به ویژه در میان ملت شیعه‌ و ایرانی، که از یک سو قدمت پیدایش تمدنشان مانند انگلیس، آمریکا و ... به کشف مناطق بکر جغرافیایی توسط دزدان دریایی نمی‌رسد و از تاریخ غنی ملی چند هزار ساله برخوردار هستند و از سوی دیگر از سرچشمه‌ فرهنگ غنی اسلام و تشیع که سرتاسر معنویت، عشق و محبت است برخوردار می‌ باشند، رنگ و بوی پایداری نخواهد داشت.
اما، توجه به یک نکته بسیار ضروری است: همیشه تغییر گفتارها، تغییر رفتارها را به دنبال دارد و تغییر رفتارها نیز منجر به تغییر ساختار ها می‌گردد و این همان هدفی است که غرب از ترویج فرهنگ خود در میان جوامع اسلامی تعقیب می‌کند.
بدیهی است مردمی که به جای عشق ورزیدن به خدای محبوبشان در هر لحظه و اقامه‌ نماز و راز و نیاز عاشقانه با معشوق در هر روز حداقل 5 وعده، فقط یک روز در سال را روز عشق بدانند و معشوق را نیز دختر یا پسری که امسال با او دوست شده‌اند و شاید تا سال دیگر چند بار تغییرش دهند، بشناسند، دچار همان خلائی می‌شوند که مردمان غرب دچارش شده‌اند!
بدیهی است در فرهنگ غنی ما، چنین خلائی وجود ندارد و عمده‌ مردم، به جای امیر المؤمنین و ادبیات عاشقانه‌ اش در دعای کمیل که با قلبی سرشار از عشق می‌گفت: کجایی ای محبوب قلوب صادقین و این غایت آرزوی عارفین و به جای عشاقی چون فاطمه‌ زهراء علیها السلام، امام حسن و سید الشهداء‌ و دیگر انسان‌های کامل، آن کشیش خلاف پیشه را اسوه‌ عشق و عاشقی قرار نمی‌دهند. و سالروز تخیلی و استثماری (والنتاین Valentine) را ، در کنار سالروزهای عشق و عشق‌ بازی حقیقی، چون شب‌های قدر، عرفه و ... قرار نمی‌دهند(ادامه دارد...)