حالم از این دنیای مزخرف که آدم برای پیش پا افتاده ترین و

حالم از این دنیای مزخرف که آدم برای پیش پا افتاده ترین و مسلم ترین حقوقش باید بجنگه و التماس کنه بهم میخوره....
حالم از این دنیا که توش خوب بودن بزرگترین محرومیت ها رو برا آدم میاره بهم میخوره...
اونی که به هیچ کس و هیچ چیز پایبند و مقید نیست راحت تره...
نه براش مهمه کسی از دستش ناراحت بشه و نه به این فکر میکنه که کارش درسته یا غلط...
کاری رو میکنه که دلش میخواد...
مهم نیست پدر یا مادر، دوست یا همکار موافقند، تایید میکنند یا نه...
آدمی که برای هیچ کاری اجازه نمیگیره....
احساس خفگی میکنم...
بغض خفه ام میکنه...
گریه ام بند نمیاد...
لعنت به دنیایی که برام ساختند