‍ وقت آن است که از وصف جمالت بنویسم

‍ وقت آن است که از وصف جمالت بنویسم
از سر زلف تو؛ از حلقه ی شالت بنویسم

وقت آن است که در آخر این قصه ی شیرین
یک خط از نازکی گونه ی چالت بنویسم

مرگ من باد اگر با همه ی فکر و خیالم
نتوانم شبی از فکر و خیالت بنویسم

ای صمیمی تر از آب و گل و احساس پرنده!
بهتر از این که نشد از پر و بالت بنویسم!

تو خود آینه ای و همه ی قصد من این است
یک غزلواره, از این طبع زلالت بنویسم

تو اگر اهل جنوبی و شن و ماسه و شرجی
من چرا باید از این باغ و شمالت بنویسم ؟

تو نمی آیی و... تا کی من خوش باور عاشق
باید از حافظ و این قهوه و فالت بنویسم ...