🌷سنوار؛ تولدی اَبَدواره در رگهای مقاومت
🌷سنوار؛ تولدی اَبَدواره در رگهای مقاومت
🟢 🟢 🟢
مقاومت؛ توفنده و سیال؛
چونان #طوفان
بر آشیان عنکبوت
و چون سیلاب؛
بر بنیان ستم و در یاری ستمدیده؛
آنگاه که فرونشیند!
«وَ أَمَّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ...»[۱]
و چون رود...
در حرکتی مدام
و مقصد محتومش؛
اقیانوس
پس چه باک از رفتن!
که رفتن؛ رمز مانایی است؛
سنوارها در تکثیر
و سنوار؛
واصل به جاریِ «ابد»؛
در قلب اعصار،
به اعماق قلب‌ها،
در تاب و تب احرار،
«فی مَقعَدِ صدقٍ عِندَ ملیکٍ مُقتدر»[۲]
و اما خط سازش؛
نه خط؛
که نقطه هم نیست
بل؛ حباب
و کفی بر سیلاب
آنگاه که فرونشیند آب
آنچه می نماید در بیابان عطشناکِ خودبینی
توهم است و سراب!
«فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفاءًا»[۳]
اینان که در شوره زار «خودبینی»
بذر ذلت بکارند
و خرمن ننگ، بدرَوند
نه تنها فراموش شدگان؛
بل خودفراموشانند؛
«نَسُوااللهَ فَأَنسَیٰهُم اَنفُسَهُم»[۴]
آنان به حسین(علیه السلام) اقتدا کردند
و اینان، اقتدا نمی فهمند
دَور «خود» همی گردند
چونان درازگوشان عصّاری
«بَل هُم اَضَلّ»[۵]
مقصدشان؛ همان مبدأ
در مانداب «منیّت»
مأیوس از جرعه ای امید
«السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ»[۶]
✍ رضا ربیعی
__پ.
۱. رعد/۱۷، تشبیه حق به سیلاب و نفع رسانی اش برای انسان بعد از فرونشستن
۲. قمر/۵۵، متنعم در منزلگاه صدق، نزد خداوند عزّت
۳. رعد/۱۷، تشبیه باطل به کف روی سیلاب
۴. حشر/۱۹، خودفراموشی؛ بدنبال خدافراموشی!
۵. اعراف/۱۷۹؛ بلکه گمراهتر از چارپایان
۶. روم/۱۲، تصریح بر ناامیدی مجرمان در قیامت
به کانال عشاق بقیت الله بپیوندید👇
@oshghebaghyatollah
🟢 🟢 🟢
مقاومت؛ توفنده و سیال؛
چونان #طوفان
بر آشیان عنکبوت
و چون سیلاب؛
بر بنیان ستم و در یاری ستمدیده؛
آنگاه که فرونشیند!
«وَ أَمَّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ...»[۱]
و چون رود...
در حرکتی مدام
و مقصد محتومش؛
اقیانوس
پس چه باک از رفتن!
که رفتن؛ رمز مانایی است؛
سنوارها در تکثیر
و سنوار؛
واصل به جاریِ «ابد»؛
در قلب اعصار،
به اعماق قلب‌ها،
در تاب و تب احرار،
«فی مَقعَدِ صدقٍ عِندَ ملیکٍ مُقتدر»[۲]
و اما خط سازش؛
نه خط؛
که نقطه هم نیست
بل؛ حباب
و کفی بر سیلاب
آنگاه که فرونشیند آب
آنچه می نماید در بیابان عطشناکِ خودبینی
توهم است و سراب!
«فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفاءًا»[۳]
اینان که در شوره زار «خودبینی»
بذر ذلت بکارند
و خرمن ننگ، بدرَوند
نه تنها فراموش شدگان؛
بل خودفراموشانند؛
«نَسُوااللهَ فَأَنسَیٰهُم اَنفُسَهُم»[۴]
آنان به حسین(علیه السلام) اقتدا کردند
و اینان، اقتدا نمی فهمند
دَور «خود» همی گردند
چونان درازگوشان عصّاری
«بَل هُم اَضَلّ»[۵]
مقصدشان؛ همان مبدأ
در مانداب «منیّت»
مأیوس از جرعه ای امید
«السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ»[۶]
✍ رضا ربیعی
__پ.
۱. رعد/۱۷، تشبیه حق به سیلاب و نفع رسانی اش برای انسان بعد از فرونشستن
۲. قمر/۵۵، متنعم در منزلگاه صدق، نزد خداوند عزّت
۳. رعد/۱۷، تشبیه باطل به کف روی سیلاب
۴. حشر/۱۹، خودفراموشی؛ بدنبال خدافراموشی!
۵. اعراف/۱۷۹؛ بلکه گمراهتر از چارپایان
۶. روم/۱۲، تصریح بر ناامیدی مجرمان در قیامت
به کانال عشاق بقیت الله بپیوندید👇
@oshghebaghyatollah
۷۹۸
۰۳ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.