بسم رب الشهداء

بسم رب الشهداء...


ﻣﯿﮕﻔﺖ: «ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﻢ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻝِ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮﺩﻥ، ﻫﻤﺸﻮﻥ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺁﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ.
ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﯾﻢ.
ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ، ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﻫﻮﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﺭﻭﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﮔِﻞ؛ ﺩﻭ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ، ﻫﺮ ﮐﺪﻭﻡ ﺍﺯ ﭘﺎﻫﺎﺕ ﺑﯿﺴﺖ ﮐﯿﻠﻮ ﮔِﻞ ﺑﻬﺶ می چسبید.
ﺣﺎﻻ ﻓﮏ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯼ ﺗﻮ ﻋﻤﻖ ﺩﺷﻤﻦ ... ﺷﺐِ ﺭﻭﺷﻦ ....ﺯﻣﯿﻦِ ﮔِﻞ ...»
ﻣﯿﮕﻔﺖ: «ﺷﮏ ﻧﮑﺮﺩﻥ. ﻣﯿﺜﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻠﻪ‏ ﻓﻮﺭﯼ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ. ﻋﺠﺐ ﺟﯿﮕﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻦ!
ﺭﻓﺘﻦ ...ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺮ ...
ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﯼ ﺻﺒﺢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ.
ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺗﮑﻔﯿﺮﯾﺎ ﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺗﺎ ﻋﻤﻘﺸﻮﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ.»
ﻣﯿﮕﻔﺖ: «ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﺮﺩﯾﻢ؟
ﺍﯾﻨﺎ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﺑﻮﺩﻥ؛ ﺍﯾﻨﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻨﺎ ﻗِﺼﻪ ﻧﺒﻮﺩﻥ.»

شهیدمیثم مدواری...
شهیدروح الله قربانی...


شهادت جامونده هاصلوات...