ممقلی هم عاقبت شد اهل دیش

ممقلی هم عاقبت شد اهل دیش/
 
 آنتنی بگذاشت در ایوان خویش/
 
تا زند گشتی در این کانال ها/
 
فیلم ها و همچنین  سریال ها/
 
بالشی بر پشت و ریموتش به دست/
 
صبح تا شب پای تی وی می نشست/
 
فیلم ها بر روی او تاثیر کرد/
 
کم کمک رفتار او تغییر کرد/
 
هر زمان می دید از آن تیپ ها/
 
شکوه سر می داد و می گفت: ای خدا/
 
از چه رو  یارم فشن اندام نیست/
 
یعنی آن چیزی که من می خوام نیست/ 
 
همسری تیپیک تر باید گرفت/      
 
یک کمر باریک تر باید گرفت/

در پی این عزم و تصمیم، آن خپل/

بر سبیل و موی خود مالید ژل/
 
رفت و یار خوش ادایی تور کرد/  
 
دلبر بالا بلایی جور کرد/
 
چند وقتی روزگارش خوب بود/
 
چونکه یارش ظاهرا مطلوب بود/
 
یار هم از او سواری می گرفت/
 
بسته بسته ده هزاری می گرفت/
 
بی مهابا خرج می کرد آن بشر/
 
تا شود از دیگران خوش تیپ تر/
 
ممقلی وضعش یه هو ناجور شد/
 
زرت او یکباره بد قمصور شد/
 
یار، آهنگ جدایی ساز کرد/

نغمه های بی وفایی ساز کرد/
 
طالب مهریه اش شد ناگهان/   
 
ممقلی  بر کله و بر سر زنان/
 
تا که از این غصه و اندوه و درد/

طبق اسناد پزشکی سکتـــــــه کرد/
 
چون که بیرون آمد از حال کما/
 
گفت پایین آورید این دیش را/
 
چون که این سریال ها یک دام بود/
 
تشت رسوایی من بر بام بود/
 
گند زد یار فشن بر هیکلم/    
 
ای به قربان عیال اولم/
 
ای فدای وزن و هم پهنای او/    
 
جنگل پر پشت ابروهای او/
 
ای فدای موی مش نادیده اش/
 
چشم های سایه نامالیده اش/
 
هر کجا باشد صدایش می کنم/
 
بعد از این جان را فدایش می کنم