من ماجرای دیر دو کاجم در

من ماجرای دیرِ دو کاجم در
یک کنج و کورِ دورِ دهی متروک
من تکیه باز هم به خودم دارم ،
تا اره های کُند شب موعود ..
بر شانه ام کبوتر تنهایی ست ،
بی دانه و لانه مانده ی پرواز ،
پایان عاشقانه یک دارَم ،
در انزوای خانگیِ آغاز ..

سرمایه داره پارگی جیبَم ،
بختم شبیه سکه دوزاریست ...