هو
هو
🔸 انسان در مسیر استکمال و تعالی روحی, بر اثر مراقبت تام و مجاورت با عالم قدس ملکوت , و اغتذا و تأدب از این مأدبه الهی به کمال می رسد و فعلیت می یابد
و آنگاه می بیند چشمه های حکمت از جان او می جوشد و به حرف می آید و گویا می شود ,این جوشش خوب است
🔸 انسان چاهی حفر کند و به آب نرسد , از خارج سطل , سطل در آن آب بریزد و ذخیره کند , بالاخره این چاه آب نمی شود , این چاه , چاه نیست
چاه آنست که به چشمه آب برسد و آب از خود او بجوشد بنای حکمای پیشین براین بود که همه کس را حکیم نمی گفتند . یعنی انسان تا به فعلیتی نائل نمی شد که از خود او حکمت بجوشد او را حکیم نمی گفتند , او را فیلسوف می خواندند , یعنی محب حکمت , نه حکیم
تا شخص در راه دانشجوئی و دانش پژوهی بود , تا در مسیر طلبگی و تحصیل علم و استکمال بود , او را فیلسوف می نامیدند , که طالب و عاشق و شائق حکمت است , و چون بدانجا می رسید , که ملکه استنباط بدست می آورد و مجتهد در فن می شد و خودش به حرف می آمد و از قال فلان و قال بهمان , خلاصی می یافت که به آب رسیده بود و خودش چشمه شده بود و از خود او آب حیات و حکمت می جوشید , حالا او را حکیم می گفتند
🔸 آری انسان بجائی می رسد , که خودش منبع می شود , از خود او می جوشد , این جوشش خوب است
هم از زبان ائمه ما علیهم السلام , روایت شده است ,و هم از زبان حضرت عیسی علیه السلام , باین مضمون که نگوئید علم در دل زمین است چه کسی می تواند زمین را بکاود تا به علم برسد , و نگوئید علم درآنسوی دریاها است چه کسی می تواند این اقیانوسها را سیر کند تا در آنطرف دریاها به علم دست بیابد , و نگوئید علم در آسمانها است چه کسی می تواند صعود کند , بالا برود تا به علم برسد
علم در ذات شما عجین شده است , علم را از نهاد خودتان بجوئید , علم را از کانال وجودی خویش تحصیل کنید , به چه نحو؟
فرمودند:
به آداب الهی متأدب بشوید تا از شش جهت ذات شما علم بجوشد که غرق در علم بشوید.
____________________
#مجموعه_مقالات
حضرت علامه حسن زاده ی آملی روحی فداه
i
🔸 انسان در مسیر استکمال و تعالی روحی, بر اثر مراقبت تام و مجاورت با عالم قدس ملکوت , و اغتذا و تأدب از این مأدبه الهی به کمال می رسد و فعلیت می یابد
و آنگاه می بیند چشمه های حکمت از جان او می جوشد و به حرف می آید و گویا می شود ,این جوشش خوب است
🔸 انسان چاهی حفر کند و به آب نرسد , از خارج سطل , سطل در آن آب بریزد و ذخیره کند , بالاخره این چاه آب نمی شود , این چاه , چاه نیست
چاه آنست که به چشمه آب برسد و آب از خود او بجوشد بنای حکمای پیشین براین بود که همه کس را حکیم نمی گفتند . یعنی انسان تا به فعلیتی نائل نمی شد که از خود او حکمت بجوشد او را حکیم نمی گفتند , او را فیلسوف می خواندند , یعنی محب حکمت , نه حکیم
تا شخص در راه دانشجوئی و دانش پژوهی بود , تا در مسیر طلبگی و تحصیل علم و استکمال بود , او را فیلسوف می نامیدند , که طالب و عاشق و شائق حکمت است , و چون بدانجا می رسید , که ملکه استنباط بدست می آورد و مجتهد در فن می شد و خودش به حرف می آمد و از قال فلان و قال بهمان , خلاصی می یافت که به آب رسیده بود و خودش چشمه شده بود و از خود او آب حیات و حکمت می جوشید , حالا او را حکیم می گفتند
🔸 آری انسان بجائی می رسد , که خودش منبع می شود , از خود او می جوشد , این جوشش خوب است
هم از زبان ائمه ما علیهم السلام , روایت شده است ,و هم از زبان حضرت عیسی علیه السلام , باین مضمون که نگوئید علم در دل زمین است چه کسی می تواند زمین را بکاود تا به علم برسد , و نگوئید علم درآنسوی دریاها است چه کسی می تواند این اقیانوسها را سیر کند تا در آنطرف دریاها به علم دست بیابد , و نگوئید علم در آسمانها است چه کسی می تواند صعود کند , بالا برود تا به علم برسد
علم در ذات شما عجین شده است , علم را از نهاد خودتان بجوئید , علم را از کانال وجودی خویش تحصیل کنید , به چه نحو؟
فرمودند:
به آداب الهی متأدب بشوید تا از شش جهت ذات شما علم بجوشد که غرق در علم بشوید.
____________________
#مجموعه_مقالات
حضرت علامه حسن زاده ی آملی روحی فداه
i
۱.۹k
۰۲ آذر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.