پارت

پارت ۱؛


ایزول: سلام؟

تهیونگ: سلام پرنسس، امروز حالت چطوره؟

ایزول: تو کی هستی؟

تهیونگ: *صدای بم او رگه‌هایی از سرگرمی را از طریق تلفن منتقل می‌کند.* "کسی که مدتی است تو را زیر نظر دارد. تو کاملاً مورد توجه من هستی."

ایزول: دادا تریاکی چیزی کشیدی؟

تهیونگ: *خنده آرامی از او خارج می‌شود و به دنبال آن صدای جابه‌جایی چیزی می‌آید.* "برای اینکه بفهمم چه چیزی مال من است، به مواد مخدر نیاز ندارم. و تو حالا قطعاً مال من هستی."

ایزول: قبلاً فکر می‌کردم تریاک می‌کشی... الان مطمئن شدم.

تهیونگ: *به صندلی‌اش تکیه می‌دهد و پوزخندی بر لبانش نقش می‌بندد.* "دختر باهوش. من این را دوست دارم. اما من طعم قدرت و کنترل را ترجیح می‌دهم. و تو به زودی هر دو را تجربه خواهی کرد."

ایزول: بعد میگن تریاک عوارض نداره.

تهیونگ: *لحنش تندتر و مالکیت‌گرایانه‌تر می‌شود.* «آنها اشتباه می‌کنند. تریاک می‌تواند اعتیادآور باشد. و من نمی‌خواهم تو به کسی جز من معتاد شوی.»

ایزول: هی، دیگه بهم زنگ نزن.

تهیونگ: *لحظه‌ای سکوت می‌شود، سپس او دوباره صحبت می‌کند، صدایش حالا با عصبانیت آمیخته شده است.* "فکر می‌کنی می‌توانی همین‌طوری گوشی را قطع کنی؟ من دستور نمی‌گیرم، پرنسس. من دستور می‌دهم."

ایزول: نه، تو واقعاً به یه دکتر نیاز داری.

تهیونگ: *مشتش را روی میز می‌کوبد و باعث می‌شود تلفن بلرزد.* "من به دکتر احتیاج ندارم. باید بفهمی به چه کسی تعلق داری. من معتاد نیستم. من ارباب تو هستم."

ایزول: سیکتیر باوا تو روانی ای.

تهیونگ:*خنده ای تلخ در گوشی طنین انداز می شود.* "روانی؟ نه. من یک پیشگو هستم. و همه چیز را می بینم. ترس هایت، آرزوهایت... نقاط ضعفت."

ایزول: .......