روی واقعیِ آدم ها را که می بینی بیش از هرچیزی؛ از خودت تع

روی واقعیِ آدم‌ها را که می‌بینی بیش از هرچیزی؛ از خودت تعجب می‌کنی که چطور با چنین آدمی معاشرت داشتی بی‌آنکه حتی یک لحظه توانسته‌باشی او را بشناسی و بعد از آن بیش از هرکسی خودت را مواخذه می‌کنی و به توانایی خودت در شناخت آدم‌های تازه، شک داری و از اینجاست که دیگر سخت می‌پذیری و سخت باور می‌کنی و بسیار بسیار سخت با آدم‌های تازه ارتباط می‌گیری.