دلم تنگ است برای آن روزهای برفی

دلم تنگ است برای آن روزهای برفیِ
کودکی ام...
همان روزهایی که صـبـح از خـواب
بیدار میشدم و از دیـدنِ بـرف
پشت پنجره ی اتاقم از شدت خوشحالی
ذوق مرگ میشدم!
دیگر در آن لحظه نـه سـرمـایـش
برایم مهم بود و نـه هـیـچ چیزِ دیگر،
زود شال و کلاه میکردم برای رفتن به
حیاط خانه یِمان و تمام روز را بدون آنکه
دغدغه ای داشته باشم تنها فکر و ذهنم به برف بازی و شادی کردن بود...
اما حالا که بزرگ شده ام،
دیگر نه حسی به روز برفی دارم،
نه ذوق و شوقی برای دیدنِ
آن دانه های سفیدش و
نه فکرِ برف بازیش...
بـرف دیگر برایم هیچ جذابیتی ندارد
فقط شـبـاهـتِ عـجـیـبـی بـه
"قـلـبِ ســرِد تــو" دارد...!
امـروز هم هـوا فـقـط ســرد است...
ســـردِ ســـرد...