م

ﻫﯿﭻ ﻫﻢ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﺒﻮﺩﯼ، ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﺸﯿﺪﻡ
ﺑﯽ ﺟﻬﺖ ﺍﻏﺮﺍﻕ ﮐﺮﺩﻡ، ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﮐﺸﯿﺪم

ﺩﻟﺨﻮﺵ ِ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ِ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﺑﻮﺩﯼ!
ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﮔﻮﻥ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪﻡ!

ﭼﺸﻢ ِ ﺗﻮ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﻥ ِ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ
ﺯﻭﺭﻗﯽ ﺑﺎ ﭘﻠﮏ ِ ﭘﺎﺭﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ِ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﺸﯿﺪﻡ!

ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﺯﻭﯼ ِ ﺩﻟﻢ ﮐﻪ،
ﺗﺎﺭ ِ ﻣﻮﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﺸﯿﺪﻡ!

ﺑﺎ ﭼﻪ ﺭﻭﯾﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ِ ﺭﺍ ﺑﺨوانم!
ﺑﺲ ﮐﻪ " ﻣﺠﻨﻮﻥ" ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﯿﺨﻮﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ " ﻟﯿﻼ" ﮐﺸﯿﺪﻡ!

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺵ ﺑﺎ خود، ﻣﯿﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺖ....
ﺧﺎﻃﺮﺕ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﭘﺎ ﮐﺸﯿﺪﻡ.