به گلهای باغچه آب دادم

به گلهای باغچه آب دادم.
گلها خندیدند و عطر نفس هاشان در فضا پیچید..
حوضِ بی ماهی به حرف آمد و ترانه سرود!
سیبی از دامان مادرش جدا شد و خندان دور حیاط چرخید..
باد بهاری موهای آشفته ام را در هم تنید و سنجاق پروانگی بر آن نهاد..
چقدر دلم خندیدن با گلهای بشقاب خانه ی مادربزرگ را می خواهد!
دلم خواندن ترانه با گرامافون از کار افتاده ی پدربزرگ را میخواهد!
دلم دامان پُر چین درخت و رقصیدن با پروانه را میخواهد..
حتم دارم میشود.
جنس کوه از یخ است آب میشود!
آسمان نزدیکتر از دریاست،عاشق میشود..
حتم دارم "پرواز"،بی "بال" هم میشود...
.