.
.
امشب در این کتاب مطلبی دیدم که حیفم آمد برایتان نقل نکنم. حضرت آقا در سال ۱۳۵۲ از #کنگره_شیعیان در اربعین سخن گفته و پیشنهاد داده‌اند اربعین بار دیگر میعادگاه شیعیان باشد.
"شیعه یک جمع متفرّقى بود؛ یک جامعه اى بود که در یک جا و در یک مکان زندگى نمی کرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند -اطراف و اکناف بلاد- امّا یک روح در این کالبدِ متفرّق و در این اجزای متشتّت در جریان است؛ مثل دانه هاى تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه ى اینها را به هم وصل می کرد. آن رشته چه بود؟ رشته ى اطاعت و فرمان بَرى از مرکزیّت تشیّع، از رهبرى عالى تشیّع یعنى امام؛ همه‌ى این رشته ها به آنجا متّصل می شد؛ قلبى بود که به همه ى اعضا فرمان می داد؛ و به این ترتیب، تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند، امّا بودند کسانى که از حال همه با خبر بودند. اطاعت و فرمان بَرى آنها به حساب، فریاد زدن شان از روى دستور، سکوت شان بر طبق نقشه، همه چیزشان با حساب. فقط یک عیبى کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می دیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه، البتّه یکدیگر را می دیدند، امّا یک کنگره ى جهانى لازم بود براى شیعیانِ روزگار ائمّه (علیهم‌السّلام). این کنگره ى جهانى را معیّن کردند، وقتش را هم معیّن کردند؛ گفتند در این موعدِ معیّن، در آن کنگره هرکس بتواند شرکت کند. آن موعد، روز اربعین است؛ و جاى شرکت، سرزمین کربلا است؛ چون روح شیعه روح کربلائى است، روح عاشورائى است؛ در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است؛ شیعه هرجا که هست دنباله روِ عاشوراى حسین است. این است که مى بینیم همه جا این تپش هایى که در شیعه مکشوف شده، از آن مرقد پاک ناشى است؛ اینها شعله هایى بوده که از آن روح مقدّس و پاک و از آن تربت عالى مقدار سر کشیده؛ به جان ها و روح ها زده؛ انسان ها را به گلوله هاى داغى تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده... «زیارة الاربعین»...اربعین یعنى میعاد شیعیان در یک کنگره ى بین‌المللى، جهانى، در یک سرزمینى که خود آن سرزمین خاطره انگیز است؛ سرزمین خاطره ها است؛ خاطره هاى با شکوه، خاطره هاى عظیم؛ سرزمین شهدا، مزار کشته شدگان راه خدا. اینجا جمع بشوند پیروان تشیّع، و دست برادرى و پیمان وفادارىِ هر چه بیشتر ببندند. این اربعین است...اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و مقدّس را یک چنین میعادى قرار بدهند، البتّه بسیار کار بجا و جالبى خواهد بود.
امشب در این کتاب مطلبی دیدم که حیفم آمد برایتان نقل نکنم. حضرت آقا در سال ۱۳۵۲ از #کنگره_شیعیان در اربعین سخن گفته و پیشنهاد داده‌اند اربعین بار دیگر میعادگاه شیعیان باشد.
"شیعه یک جمع متفرّقى بود؛ یک جامعه اى بود که در یک جا و در یک مکان زندگى نمی کرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند -اطراف و اکناف بلاد- امّا یک روح در این کالبدِ متفرّق و در این اجزای متشتّت در جریان است؛ مثل دانه هاى تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه ى اینها را به هم وصل می کرد. آن رشته چه بود؟ رشته ى اطاعت و فرمان بَرى از مرکزیّت تشیّع، از رهبرى عالى تشیّع یعنى امام؛ همه‌ى این رشته ها به آنجا متّصل می شد؛ قلبى بود که به همه ى اعضا فرمان می داد؛ و به این ترتیب، تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند، امّا بودند کسانى که از حال همه با خبر بودند. اطاعت و فرمان بَرى آنها به حساب، فریاد زدن شان از روى دستور، سکوت شان بر طبق نقشه، همه چیزشان با حساب. فقط یک عیبى کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می دیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه، البتّه یکدیگر را می دیدند، امّا یک کنگره ى جهانى لازم بود براى شیعیانِ روزگار ائمّه (علیهم‌السّلام). این کنگره ى جهانى را معیّن کردند، وقتش را هم معیّن کردند؛ گفتند در این موعدِ معیّن، در آن کنگره هرکس بتواند شرکت کند. آن موعد، روز اربعین است؛ و جاى شرکت، سرزمین کربلا است؛ چون روح شیعه روح کربلائى است، روح عاشورائى است؛ در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است؛ شیعه هرجا که هست دنباله روِ عاشوراى حسین است. این است که مى بینیم همه جا این تپش هایى که در شیعه مکشوف شده، از آن مرقد پاک ناشى است؛ اینها شعله هایى بوده که از آن روح مقدّس و پاک و از آن تربت عالى مقدار سر کشیده؛ به جان ها و روح ها زده؛ انسان ها را به گلوله هاى داغى تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده... «زیارة الاربعین»...اربعین یعنى میعاد شیعیان در یک کنگره ى بین‌المللى، جهانى، در یک سرزمینى که خود آن سرزمین خاطره انگیز است؛ سرزمین خاطره ها است؛ خاطره هاى با شکوه، خاطره هاى عظیم؛ سرزمین شهدا، مزار کشته شدگان راه خدا. اینجا جمع بشوند پیروان تشیّع، و دست برادرى و پیمان وفادارىِ هر چه بیشتر ببندند. این اربعین است...اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و مقدّس را یک چنین میعادى قرار بدهند، البتّه بسیار کار بجا و جالبى خواهد بود.
۱.۶k
۲۲ دی ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.