بپوش مرا
بپوش مرا
ولی برعکس!
که درآغوش بگیرمت طولانی...
تا نفس هایمان گره کور بخورد!
که لبهایمان در راه برگشت از میهمانی پاییزی
راه خانه را گم کنند!
تن کن مرا
تنگ...
که صدای ترک استخوانهایم
گم شود در خش خش عاشقانه ی پیاده رو!
با من باش
از این پاییز تا همیشه...
ولی برعکس!
که درآغوش بگیرمت طولانی...
تا نفس هایمان گره کور بخورد!
که لبهایمان در راه برگشت از میهمانی پاییزی
راه خانه را گم کنند!
تن کن مرا
تنگ...
که صدای ترک استخوانهایم
گم شود در خش خش عاشقانه ی پیاده رو!
با من باش
از این پاییز تا همیشه...
۳.۰k
۰۳ آذر ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.