🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_اول
آرام چشمانم را باز میڪنم،با چشم هاے خواب آلود اطرافم را دید میزنم،نشستہ روے زمین خوابم بردہ!
خمیازہ اے میڪشم و دستم را میان موهایم مے لغزانم،دست راستم را روے تخت میگذارم و بلند میشوم.
بہ سمت در میروم،چشم هاے نیمہ بازم را بہ در مے دوزم و دستگیرہ را مے فشارم،با قدم هاے بلند بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیدارم.
با قدم هاے تندم ڪنارہ هاے شلوار نخے گشاد مشڪے رنگم تڪان میخورد.
سردے سرامیڪ ها حالم را خوب میڪند!
مثل خودم هستند!
سرد،
بے روح!
چشمانم را ڪامل باز میڪنم و سرم را ڪمے پایین مے اندازم.
زل میزنم بہ شڪم برآمدہ ام ڪہ از زیر بلوز مشڪے خودنمایے میڪند.
نگاهم را از شڪمم میگیرم.
نزدیڪ آشپزخانہ میرسم،میخواهم وارد آشپزخانہ شوم ڪہ صداے فریاد ڪشیدن پدرم مے آید.
چند ثانیہ بعد صداے مادرم هم بلند میشود،مدام اسم من را میگویند.
باز دعوا بر سر من!
بدون توجہ وارد آشپزخانہ میشوم و بہ سمت یخچال میروم.
عادت دارم!
در یخچال را باز میڪنم و از طبقہ ے اول شیشہ ے شڪلات صبحانہ را برمیدارم.
صداے پدرم بلندتر میشود.
پوفے میڪنم و نگاهے بہ ڪابینت ڪنار ظرف شویے مے اندازم.
جا قاشقے روے آن ڪابینت بود،میخواهم بہ سمتش بروم ڪہ درد بدے زیر دلم مے پیچید.
دست آزادم را زیر شڪمم میگذارم و ڪمے خم میشوم.
صورتم از شدت درد درهم رفتہ!
نہ الان وقتش نیست!
صداے پدرم دوبارہ اوج میگیرد.
شیشہ ے شڪلات صبحانہ از دستم مے افتد،هم زمان با افتادنش آخ بلندے میگویم و روے زمین مے نشینم.
صداے "چے بود" پدرم مے آید.
صداها توے گوشم میپیچید!
صداے قدم هاے ڪسے ڪہ با عجلہ بہ سمت آشپزخانہ مے آید.
صداے خندہ هاے روزبہ ڪنار گوشم!
صداے آن مامور لعنتے!
صداے فریاد مادرم!
درد امانم را بریدہ،روے زمین دراز میڪشم.
صداها بیشتر مے شود.
صداے تاپ تاپ هاے قلب موجود زندہ اے ڪہ توے شڪمم بود.
دوبارہ صداے نگران مادرم:آیہ!مامان!
صداے ملتمس و بغض آلود روزبہ ڪنار گوشم:آیہ غلط ڪردم!
صداے گریہ هاے مریم!
صداے دلدارے دادن هاے نساء!
صداے خندہ هاے نورا و شیطنت هایش!
آخ نورا...!
زیر لب نامش را زمزمہ میڪنم:نورا...!
انگار مثل همیشہ میگوید:چے میگے فسقلے؟!
بغضم گلویم را میفشارد.
نفس هایم بہ شمارہ مے افتدند،محڪم لبم را مے گزم.
صداے فریاد یاسین پردہ ے گوشم را مے دَرَد:آبجے!آبجے چے شدے؟
و باز صداے تاپ تاپ هاے قلب آن موجود زندہ!
حضور مادر و برادرم را ڪنارم احساس میڪنم،نمیتوانم جوابشان را بدهم!
حرف هاے یڪ پرستار یادم مے آید،سریع روے پهلوے چپ میخوابم.
بخاطرہ آن موجود زندہ.
پدرم با عجلہ ڪنارم مے نشیند،یاسین التماس میڪند بلند بشوم!‌
همہ ے صداها قطع میشوند،هیچ صدایے نمے آید جز صداے تاپ تاپِ قلبش!
صداے قلب پسرم...
با چشمان نیمہ باز بہ مادرم خیرہ میشوم،دستم را میفشارد.
_چقد گفتم تو خودت نریز!تو این شیش ماہ یہ قطرہ اشڪ نریختے!
سپس بلند میگوید:یاسین زنگ زدے بہ آمبولانس؟!
مے خواهم مثل همیشہ بہ حرفش گوش ڪنم،قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشم راستم مے چڪد.
یڪ قطرہ اشڪ!
بعد از شش ماہ!
نہ بعد از شش سال!
خوابم مے آید!
قطرہ هاے اشڪ آرام روے گونہ هایم سر میخورند،چشمانم را مے بندم...!
صداے آخر گوشم را ڪَر میڪند:تو آیہ ے جنون منے...آیہ...!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii ●○•
👈 🏻 ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ مورد رضایت است👉 🏻

#انرژے_و_فوروارد_فراموش_نشہ https://t.me/joinchat/AAAAAEkU1CC-SvlAqrtMYg