ساکتم

ســـاکتـــــم
چــون یـکـــ بغـــض سنگــی
تمـــام تــار هـای گلویـــم را
بــه راحتــی قطــع کــــرده
حـالــا فقــط منـــــم
و حنجــره ای کـــــه از غم و
داغت پدر
فریـــادش سکـوت اسـت