چرا ولایت که اصل دین است، در تاریخ حیات بشر این قدر غریب
چرا ولایت که اصل دین است، در تاریخ حیات بشر این‌قدر غریب می‌ماند؟ برای اینکه ولیّ خدا، پیامبر و امام، نمی‌خواهند مردم را به‌صورتی اداره کنند که سلطۀ بر آنها داشته باشند. بلکه می‌خواهند زمینه را ایجاد کنند تا خودِ مردم حرکت کنند، ولی مردم در طول تاریخ عموماً حال مسئولیت‌پذیری و حرکت ندارند!
مردم انتظار دارند یک کسی بیاید و همۀ کارهایشان را به‌عهده بگیرد، لذا یا کار را می‌دهند دست دیکتاتورها یا دست «دیکتاتورهای مدرن» یعنی کارتل‌ها و تراست‌های خون‌‌آشام در جوامع دموکراتیک، یا احزاب مافیایی که برای اربابان زرپرست خود، هر جنایتی انجام می‌دهند.
ولیّ‌خدا به مردم می‌گوید: «من مثل دیکتاتورها نمی‌آیم تو را به‌زور ببرم بهشت یا به‌زور، دنیایت را آباد کنم، من زمینه را مساعد می‌کنم تا خودت حرکت کنی و رشد کنی.» اما چون این حرکت و مسئولیت‌پذیری، لوازم و دشواریهایی دارد، مردم معمولاً حال و حوصلۀ حرکت را ندارند لذا امام غریب می‌ماند.
ولیّ خدا مثل یک مربّی یا داور فوتبال یا حمایت‌کنندۀ تیم، شرایط مناسب را فراهم می‌کند تا بازیکنان که همان مردم هستند، خودشان کارها را اداره کنند و خودشان گُل بزنند و بنا نیست که مربی یا داور گُل بزند! در قرآن هم فرمود: «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْط» تا مردم، خودشان به قسط قیام کنند.
ولایت امنیت جامعه را، آن‌هم باز به کمک خود مردم، تأمین می‌کند تا مردم و جوان‌ها بتوانند به آباد کردن جامعه و پیشرفت بپردازند. حالا اگر مردم برای اداره امورشان افراد شایسته را به‌عنوان مسئول در بخش‌های مختلف، انتخاب نکنند، کارها روی زمین می‌ماند و خراب می‌شود.
تمرین ولایت‌مداری این است که شما مسئولیت‌پذیر باشید. تمرین ولایت‌مداری صرفاً به اطاعت بدون مسئولیت‌پذیری نیست! خیلی‌ها فکر می‌کنند که ولایت صفر تا صد دستورات را صادر می‌کند و تو فقط باید بگویی «چشم!» درحالی‌که اولاً ولایت به سادگی دستور نمی‌دهد، خودت باید بفهمی تکلیفت چیست؟. ثانیاً مهمترین دستورش مسئولیت‌پذیری و اقدام است.
ولیّ جامعۀ دینی حتی گاهی از اوقات جلوی برخی اشتباهات مردم را نمی‌گیرد تا مردم رشد کنند. سیاست و اداره جامعه در فرهنگ دینی ما کاملاً به تربیت شباهت دارد. اگر بنا باشد ولایت مدام جلوی اشتباه‌کردن ما را بگیرد که ما رشد نمی‌کنیم.
آیا ما ولایت را درست فهمیده‌ایم که امامزمان(ع) بیاید؟ هزار سال است می‌گوییم «امامزمان، بیا» ولی او سکوت می‌کند؛ در سکوت حضرت حرف‌های مهمی هست. یک از آنها حرف‌ها این است که «اگر من برگردم، آیا خودتان مسئولیت کارهایتان را می‌پذیرید؟
#پناهیان #ولایت #ظهور
چرا ولایت که اصل دین است، در تاریخ حیات بشر این‌قدر غریب می‌ماند؟ برای اینکه ولیّ خدا، پیامبر و امام، نمی‌خواهند مردم را به‌صورتی اداره کنند که سلطۀ بر آنها داشته باشند. بلکه می‌خواهند زمینه را ایجاد کنند تا خودِ مردم حرکت کنند، ولی مردم در طول تاریخ عموماً حال مسئولیت‌پذیری و حرکت ندارند!
مردم انتظار دارند یک کسی بیاید و همۀ کارهایشان را به‌عهده بگیرد، لذا یا کار را می‌دهند دست دیکتاتورها یا دست «دیکتاتورهای مدرن» یعنی کارتل‌ها و تراست‌های خون‌‌آشام در جوامع دموکراتیک، یا احزاب مافیایی که برای اربابان زرپرست خود، هر جنایتی انجام می‌دهند.
ولیّ‌خدا به مردم می‌گوید: «من مثل دیکتاتورها نمی‌آیم تو را به‌زور ببرم بهشت یا به‌زور، دنیایت را آباد کنم، من زمینه را مساعد می‌کنم تا خودت حرکت کنی و رشد کنی.» اما چون این حرکت و مسئولیت‌پذیری، لوازم و دشواریهایی دارد، مردم معمولاً حال و حوصلۀ حرکت را ندارند لذا امام غریب می‌ماند.
ولیّ خدا مثل یک مربّی یا داور فوتبال یا حمایت‌کنندۀ تیم، شرایط مناسب را فراهم می‌کند تا بازیکنان که همان مردم هستند، خودشان کارها را اداره کنند و خودشان گُل بزنند و بنا نیست که مربی یا داور گُل بزند! در قرآن هم فرمود: «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْط» تا مردم، خودشان به قسط قیام کنند.
ولایت امنیت جامعه را، آن‌هم باز به کمک خود مردم، تأمین می‌کند تا مردم و جوان‌ها بتوانند به آباد کردن جامعه و پیشرفت بپردازند. حالا اگر مردم برای اداره امورشان افراد شایسته را به‌عنوان مسئول در بخش‌های مختلف، انتخاب نکنند، کارها روی زمین می‌ماند و خراب می‌شود.
تمرین ولایت‌مداری این است که شما مسئولیت‌پذیر باشید. تمرین ولایت‌مداری صرفاً به اطاعت بدون مسئولیت‌پذیری نیست! خیلی‌ها فکر می‌کنند که ولایت صفر تا صد دستورات را صادر می‌کند و تو فقط باید بگویی «چشم!» درحالی‌که اولاً ولایت به سادگی دستور نمی‌دهد، خودت باید بفهمی تکلیفت چیست؟. ثانیاً مهمترین دستورش مسئولیت‌پذیری و اقدام است.
ولیّ جامعۀ دینی حتی گاهی از اوقات جلوی برخی اشتباهات مردم را نمی‌گیرد تا مردم رشد کنند. سیاست و اداره جامعه در فرهنگ دینی ما کاملاً به تربیت شباهت دارد. اگر بنا باشد ولایت مدام جلوی اشتباه‌کردن ما را بگیرد که ما رشد نمی‌کنیم.
آیا ما ولایت را درست فهمیده‌ایم که امامزمان(ع) بیاید؟ هزار سال است می‌گوییم «امامزمان، بیا» ولی او سکوت می‌کند؛ در سکوت حضرت حرف‌های مهمی هست. یک از آنها حرف‌ها این است که «اگر من برگردم، آیا خودتان مسئولیت کارهایتان را می‌پذیرید؟
#پناهیان #ولایت #ظهور
۱.۳k
۰۳ اسفند ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.