چرا دروغ می گوییم؟

اما آیا تمامی این دروغها باعث شده است که یک نفر را بیابیم که ما را واقعاً دوست داشته باشد. بدون شک چاپلوسی و تملق دیگران هیچ به معنای تأیید ما نمی‌باشد. تمام عمرمان دروغ گفتیم تا به پول و قدرت و شهرت دست یابیم که بواسطه آن دیگران را به تحسین خود وا داریم اماهمه ما می‌دانیم که همۀ کسانی که ما را چاپلوسی می‌کنند در دلشان چه کینه‌ای از ما دارند و تمام این چاپلوسیها و تحسین‌های دروغین نیز تنها برای این است که از ما برای رسیدن به مقاصد خود استفاده کنند و هنگامی که این حقیقت تلخ را در مییابیم، از همه کینه می‌کنیم و خود را انسانی مظلوم می‌یابیم که هیچ‌کس قدر وجودی ما را درنیافته است.

آیا زمان آن فرا نرسیده که دست از دروغ برداریم و یک بار هم که شده راستی را تجربه کنیم. آغاز راستگویی و صداقت‌، راست گفتن به خود است. به میزانی که ما زشتیهای نفس خود را ببینیم و آن را باور کنیم انگیزه‌ای خواهیم یافت که برای خوب بودن‌، پاک بودن‌، زیبا بودن و... تلاش کنیم.

و در این صورت است که شهامت راست گفتن به دیگران را خواهیم داشت و از راست گفتن آنان نیز نمی‌هراسیم.
عمری نمایش انسانیّت دادیم حال بیایید برای یک بار هم که شده برای انسان بودن تلاش کنیم. اما این تلاش خود منوط بر پذیرش این حقیقت تلخ است که ما تا اکنون انسان نبوده‌ایم بلکه حیوانی حریص و هوسباز و طماع بوده‌ایم.
بیایید این حقیقت تلخ را باور کنیم که اگر کسی ما را دوست ندارد به این دلیل است که ما دوست‌داشتنی نیستیم. آخر چگونه یک انسان متکبر و خود خواه می‌تواند دوست‌داشتنی باشد.
بدون شک صداقت باعث می‌شود که تمامی دنیای دروغینی را که برای خود ساخته‌ایم از دست بدهیم. دنیایی که ممکن است شامل روابطمان‌، شغلمان‌، ثروتمان و... باشد اما اگر بدانیم که به ازای تمامی این از دست رفته‌ها‌، خدا را در خود خواهیم یافت خدایی که حضورش به ما آرامش‌، عزت نفس‌، قدرت و شهامت می‌بخشد دیگر از راستگویی و صداقت پشیمان نخواهیم شد.
آنچه که ما بواسطه دروغ در صدد یافتنش هستیم با صداقت به دست می‌آید.
آیا ارزش ندارد که برای یک بار هم که شده راستی را در زندگیمان تجربه کنیم؟

📗دائرة المعارف عرفانی،جلد اول،فصل
✏️مؤلف : #استاد_علی_اکبر_خانجانی
📆 تاریخ تألیف :1389 ه.ش
🔽برای ورود به کتاب خانه متنی رایگان :
https://khanjany.org/product-category/pdf-books/