دل خسته ام ز فراق تو ای آفتاب من

دل خسته ام ز فراق تو ای‌ آفتاب من
کی میرود آن ابر تیره از آسمان من
ز نبودنت زرد گشت و خزان شد بهار دل
پس دمی بتاب ای نور به قلب سیاه من