می روی تا در پیت شور و شری ماند به جا

می روی تا در پیت شور و شری ماند به جا!
عاشقی دیوانه با چشمه تری ماند به جا!
کاش سرتاپا تو آتش بودیو من خرمنی!
تا ز تو دود و ز من خاکستری ماند به جا!
از من سر گشته هرگز شرح عشقم را نپرس!
این چه حاصل قصه ی رنج آوری ماند به جا!
اینقدر هم بی نشان در این گلستان نیستم!
در قفس شاید زمن مشت و پری ماند به جا!
در دلم بعد از تو ای عشق آفرین هم زبان!
آتش شوری فقانی محشری ماند به جا!