من آدمیام که تمایل دارم بیشتر فکر کنم و کمتر حرف بزنم

من آدمی‌ام که تمـایل دارم بیشتر فکـر کنم و کمتـر حرف بزنم ولی تعبیری که بقیـه ازش می‌کنن اینه که من یه آدم سـرد و بی‌روحم که مثـل مجسمه یه گوشـه می‌شینـه و صدایی ازش در نمیـاد، اونا فکر می‌کنن من بعضی وقت‌ها مغـرورم و خودمو ازشون بالاتر می‌بینم و از بالا بهشـون نگاه می‌کنم، فکر می‌کنن من اجتمـاعی و مبادی آداب نیستم.
در صورتی که من فقط دوست دارم ساعت‌ها توی افکار خودم غرق بشـم و فکر کنم و برای خودم خیالبافی کنم و توی ذهنم جملـه بسازم و توی هـوا بنویسمشون، فقط همین.