ملّی گرائی یا مرده گرائی؟

ملّی گرائی یا مرده گرائی؟
امروزه ملّی گرائی بس بیمارگونه و مالیخولیائی و نوستالژیکی (خاطره پرستانه) بر کشور ما حکم می‌راند که آدمی‌ به حیرت می‌افتد که این دیگر چه مرضی است و ویروسش از کجا وارد شده است‌.
در این جماعت وقتی سخن از ملیّت و ایرانیّت و افتخار نژاد آریا به میان می‌آید جز نام چند مرده در کار نیست: کوروش، خشایار، نادر و... و حتی رضا قلدری که همچون شاهان قدیم بقدرت خود سلطنت نیافته بود و بلکه به‌واسطه انگلیسی‌ها به حکومت رسید و به‌واسطه همانها از کار برکنار شد.
این کیش شخصیت مردگان است که این جماعت را مات (مرده) ساخته است. گوئی که ایران و ایرانیّت یک موجود مرده است و براستی معلوم نیست که خود نیز هم اکنون به ایرانی بودن خود مفتخرند یا شرمنده. آیا براستی اینان ایرانی هستند و یا اینکه بودند.
پیامبر اسلام حبّ وطن را از ایمان می‌داند منتهی وطنی که فی الحال هست و نه اینکه یک زمانی در هزاران سال پیش بوده است‌.
حبّ وطن براستی که از ایمان است ولی حبّ تاریخ تماماً از کفر است چرا که چیزی جز جبرپرستی و جبّارپرستی و توجیه مجبوریّت و بی مسئولیتی نیست. و بقول رسول اکرم(ص):
«اهل جبر، اهل دوزخ است.» و جبری شدیدتر از جبر تاریخ و تاریخیگری نیست.
حب این جماعت چه درباره وطن همچون حب جماعتی است که شبانه روز به فکر زیرخاکی هستند. اینان نه تنها حب وطن ندارند بلکه حب حیات هم ندارند.
اینان مردگانند هر چند که راه می‌روند (قرآن کریم).
📗 دائرة المعارف عرفانی ، جلد پنجم، مقاله ملّی گرائی یا مرده گرائی؟
✏️مؤلف :#استاد_علی_اکبر_خانجانی
📆 تاریخ تألیف : 1384-1386
🔽لینک برای دانلود این کتاب :
https://khanjany.org/product/theosophical-encyclopedia-6-g