آدم ها م آند

آدم ها مي آيند
گاهي زندگي ات مي شوند
گاهي تنها خاطره ای در ذهنت
آن ها كه زندگي ات ميشوند
چشمانشان
دستانشان
گواهِ بودنشان است
آن ها كه تنها در نقطه ای از ذهنت مي مانند
نقش عاشق پیشه ها را بازی می کنند
می آیند
كه نباشند، که نبينند
تنها خاطره میشوند
گاهي با يادشان، از سادگیت لبخندی مي زني آن هم تلخ از زهر
گاهي هم يادشان بغضی می شود که بیخ گلویت را قلقلک می دهد
اما تو لبخندت را کنار بگذار
برای کسی که بی تابِ خنده هایِ توست
بی تردید در این دنیا
یک نفر
تو را آنقدر می خواهد
که گویی
قبل از او
هیچکس در قلبِ تو
خانه ای نداشته که نداشته ..!!