بودن بعضی از آدما شبیه ساعت شنیه

بودن بعضی از آدما شبیه ساعت شنیه؛
داریشون، کنار خودت داریشون، توو دستات داریشون،
اما هرلحظه حجم نبودنشون زیاد و زیاد ترمیشه،
و تو هیچ کارزی از دستت برنمیاد؛ جز اینکه فقط تماشا کنی و ببینی کی آخرین
دونه شن پایین میفته، آخرین بهونه بودن.
بعد اگه هم بخوای ساعت شنی رو زیر و رو کنی
تا وا سه چند لحظه هم که شده دوباره بودن شونو به د ست بیاری؛ تازه میفهمی
که فقط انبوهی از "نبودن" ها رو زیر و رو کردی:/