تو با من زندگی میکنی

تو‌‌ با من زندگی میکنی...
در لحظه لحظه ی زندگی ام کنارم هستی و
با نگاهت مرا ستایش میکنی...
چشمانت خیالِ نابِ عاشقی_ست و
حضورت طعمِ شيرينِ زندگی؛
سر انگشتانت بافنده ی موهای پریشانم است و عطرِ تلخِ روی میزَت رايحه ی‌ شیرینِ زندگی ام..
پیرهن چهارخانه ات حریمِ امنِ عاشقانه هايمان و شانه ی مردانه ات تکیه گاهِ توانمندِ ناتوانی های من...
گره ی دستهایمان چنان کور است که
هیچ دیده ای توانِ چشم زدنش را ندارد.
تو هستی و حضورت چمدانِ تنهايی را بسته و
راهیِ كوه و بيابان كرده است...
مگر عشق همين نيست؟!
كه حتی نبودنت تصویرسازِ حضورِ هميشگی ات باشد؟...