چون باده که از خنده ی پیمانه بسوزد
چون باده که از خنده ی پیمانه بسوزد
از آه خماران در میخانه بسوزد
نه اتش عشق، اشک غریبانه ی شمع است
آن درد که بال و پر پروانه بسوزد
از آه خماران در میخانه بسوزد
نه اتش عشق، اشک غریبانه ی شمع است
آن درد که بال و پر پروانه بسوزد
۱.۰k
۰۹ اسفند ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.