رفتن

"رفتن" !

رفتن که بهانه نمیخواهد ،

یک چمدان میخواهد از دلخوریهای تلنبار شده و گاهی حتی
دلخوشیهای انکار شده ...

رفتن که بهانه نمیخواهد وقتی نخواهی بمانی ، با چمدان که هیچ
بی چمدان هم میروی !


"ماندن" !

ماندن اما بهانه می خواهد ،

دستی گرم، نگاهی مهربان، دروغهای دوست داشتنی،دوستت دارمهایی
که می شنوی اما باور نمی کنی،یک فنجان چای، بوی عود، یک آهنگ مشترک، خاطرات تلخ و شیرین ...


وقتی بخواهی بمانی,..
حتی اگر چمدانت پر از دلخوری باشد خالی اش می کنی و باز هم میمانی ...
میمانی و وقتی بخواهی بمانی ، نم باران را رگبار می بینی و بهانه اش می کنی برای نرفتنت،....

آمدن دلیل می خواهد

ماندن بهانه

و رفتن هیچکدام ... !!.