من آشیانی مانده در باران دردم

‌*‌من آشیانی مانده در باران دردم*
بغضِ نگاهِ کولیانِ دوره گَردم
دریایی از اندوه دارم در خود اما
یک قطره‌اش را با کسی قسمت نکردم
باید که با دنیای پر دردم بسازم
اکنون که در سرفصل این پاییز زردم
سرمستی و شادی به آغوشم نیامد
از زندگی‌این بخش را انکار کردم
تنها پناهم شانه های شعر میشد
وقتی که از دنیای خود میکرد طردم
بعد از تو باید پای تنهایی بمانم
حتی به آغوشِ خیالت برنگردم
#ـــــــــــــــــــــــــــــــ‌‌‌*
لینک جدید کانال من در تلگرام*
https://t.me/joinchat/AAAAAENlpEGo_6l5xoZxRg