هی درد مینویسم و هی درد میکشم

هی درد مینویسـم و هی درد میکشم
دارم تو را برای خودم مـــرد میکشم
رفتی و بعد تو اثری از بهار نیست
در دفترم همیشه گل زرد می کشم

هر شب تو را به گرمی آن روزهای خوب
خود را شبیه عاشق دلســـــرد میکشم

صد کوه و رشته کوه از اندوه آدمی....
آنچه که عشــق بر ســـرم آورد میکشم

دور است ان گذشته زیبـــا ولی هنوز
در امتـــداد راه عقب گــــرد میکشم
یک صفحه خط مشکی ممتـد به معنی ِ
ظلمی که روزگــار به من کرد میکشم

هان ای زمان بخواب که من هرچه میکشم
از دست این زمانــه ی نامـــــردمیکشم

#فرشته_خدابنده