* پروانه نجاتی

* پروانه نجاتی

دشت تا خیمه زد آهنگ خروشیدن را 
چاه هم تجربه کرد آتش جوشیدن را

دست خورشید در آفاق رسالت چرخید 
چنگ زد گیسوی تردید پریشیدن را

و بیابان چه تبی داشت از انبوه سکوت 
تا مبارک کند این آینه پوشیدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان گُل کرد 
تازه کرد آن خُم نو، چشمه نوشیدن را

پر شد آغوش غدیر از دم «بخٍّ بخٍّ» 
تا بکوبد هیجانات نیوشیدن را

عطر «من کنتُ...» و غوغای «علی مولاه» 
قافله قافله راند این همه کوشیدن را