آهای با توام تو که ژست آدمای شکست خورده رو به خودت گرفت

آهای! با توام. تو که ژست آدمای شکست خورده رو به خودت گرفتی؛ تو که دست روی دست گذاشتی و قیافه آویزونت رو به رُخ این و اون می کشی. آره! با توام! این چه بساطیه که راه انداختی ؛ خودت رو جمع کن ؛ دنیا که به آخر نرسیده! شد شد، نشد نشد!

خب، دوست داشتی که... . منم خیلی کارا رو دوست دارم؛ اما مگه همه چیز به من و تو بستگی داره؟

پاشو برو بیرون و خوب نگاه کن، زندگی همه جا جاریه...

حالا خوب فکر کن و یه فرصت دیگه به خودت بده؛ یه فرصت برای یه تجربه بهتر. شاید فردا خیلی بهتر از امروز باشه!

پ.ن: زندگی در جریانه.... حق زندگی کردن رو بخاطر یه آدم بی ارزش از خودت نگیر.