هر زمان...

هر زمان...
شعرِ مرا میخوانی..
زیر لب می گویی طبع شعرَت زیباست‌.
کی شدی شاعرِ شعرهای سپید... ؟
چه غمِ سنگینی...
که نمیدانی تو، شعرهایَم...
همه از گوشه یِ..
چشمانِ تو
بر میخیزد..
وَرنه من را چه به احساسِ سپید..