🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_دوم
#بخش_دوم
سپس نگاهش را در اطراف میچرخاند:خلوتہ! بدو!
باهم شروع میڪنیم بہ دویدن!
نزدیڪ مدرسہ ڪہ مے رسیم مے ایستیم،همانطور ڪہ نفس نفس میزنم میگویم:خدا رو شڪر!
ڪف دست راستم را مقابل مطهرہ میگیرم،با ڪف دست چپش محڪم بہ دستم میڪوبد و میگوید:عملیات با موفقیت انجام شد!
بند ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم،همراہ مطهرہ وارد حیاط مدرسہ میشویم.
گونہ هاے مطهرہ گُل مے اندازد:یادت باشہ سر فرصت باید یہ چیزے بهت بگم!
سرے بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم و ڪتاب زبانم را از داخل ڪولہ بیرون میڪشم.
دلم میخواهد همان آیہ ے بے دغدغہ باشم!
از یادم میبرم!
اینڪہ،از دیشب مَحرم و هم نفس مردے شدم...
🌟 ⭐ ️ 🌟 ⭐ ️ 🌟
_ساعت چندہ؟!
مطهرہ بے رمق ساعت مچے اش را مقابل صورتم میگیرد،دو و نیم ظهر را نشان میدهد.
خستہ و ڪوفتہ از هم خداحافظے میڪنیم،با قدم هاے بلند خودم را جلوے در خانہ میرسانم.
ڪلید را در قفل مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،نزدیڪ در ورودے ڪہ میرسم بلند میگویم:سلام!
مادرم جواب میدهد:سلام! خستہ نباشے!
_سلامت باشے!
ڪتانے هایم را درمے آورم و وارد خانہ میشوم،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازم و میگویم:چہ سوت و ڪورہ! نورا ڪجاست؟!
_یاسین ڪہ مدرسہ س،باباتم سرڪار! نورام مثل اینڪہ ساعت ڪلاساش تغییر ڪردہ رفت آموزشگاہ!
آهانے میگویم و چادرم را در مے آورم،بہ سمت اتاقم میروم ڪہ اضافہ میڪند:زود لباساتو عوض ڪن بیا ناهار!
لباس هاے مدرسہ ام را تعویض میڪنم و سریع دست و صورتم را میشورم.
وارد آشپزخانہ میشوم،مادرم همانطور ڪہ یڪ پر ڪاهو داخل دهانش میگذارد میگوید:بدو دیگہ!‌ مُردم از گرسنگے!
پشت میز مینشینم و با ولع بہ زرشڪ پلو با مرغ نگاہ میڪنم:واے! داشتم از گرسنگے مے مُردما!
سپس شروع میڪنم بہ ڪشیدن غذا و سالاد!
قاشقم را پر از برنج میڪنم،در حالے ڪہ بہ سمت دهانم مے برمش میگویم:امروز حسابے خستہ شدم!
مادرم جرعہ اے آب مے نوشد:حالا انگار ڪوہ ڪندے!
حق بہ جانب میگویم:درس خوندن جزو پنج تا ڪار سخت جهانہ!
سپس با چنگال خیار و ڪاهو برمیدارم و میخورم،چند قاشق بیشتر از غذا نخوردہ ام ڪہ مادرم میگوید:صبح فرزانہ زنگ زد!
دست از غذا خوردن میڪشم،ڪنجڪاو بہ صورتش زل میزنم:خب!
با دقت حرڪاتم را زیر نظر گرفته:گفت اجازہ بدم از امروز هادے بعضے روزا بیاد دنبالت باهم برید ببرون! قرار شد ساعت چهار بیاد دنبالت!
قاشق و چنگالم را ڪنار بشقاب میگذارم،با حرص میگویم:نباید از من میپرسیدے ڪہ آمادہ ام یا نہ؟!
_وا! مگہ میخواے چے ڪار ڪنے؟!
ڪلافہ لیوان آبے براے خودم میریزم و یڪ نفس سَر میڪشم!
مادرم اضافہ میڪند:میاد دنبالت،یڪے دو ساعت میرید بیرون حرف میزنید دیگہ!
نفسم را بیرون میدهم:خستہ ڪوفتہ از مدرسہ اومدم،ڪلے درس دارم حالا باید آمادہ شم یہ ساعت دیگہ آقا بیاد دنبالم بریم بیرون؟!
مشڪوڪ نگاهم میڪند،سریع اضافہ میڪنم:خب آخر هفتہ ها ڪہ ڪارے ندارم بهترہ!
_حالا تو بہ بزرگیہ خودت ببخش!
دوبارہ مشغول غذا خوردن میشوم:بخشیدم! نصف تهران براے شما و خانوادہ ے عسگرے!
🌟 ⭐ ️ 🌟 ⭐ ️ 🌟
مادرم با دقت از سر تا پایم را مے ڪاود!
بارانے نیلے رنگ با شلوار ڪتان مشڪے پوشیدہ ام.
مے پرسد:با ڪدوم روسرے؟
روسرے نیلے رنگے ڪہ گل هاے ریز سفید رنگ دارد نشانش میدهم.
این بار مے پرسد:ڪدوم چادر؟
_مامان! سالن مُدہ؟ یہ ساعتہ وایسادے ببینے چے میپوشم!
اخم میڪند و میگوید:بدہ میخوام مرتب بگردے؟!
پوفے میڪنم و جواب میدهم:با چادر دانشجویے!
با رضایت سر تڪان میدهد:خوبہ! نزدیڪ چهارہ بدو آمدہ شو!
با گفتن این حرف از اتاق خارج میشود،در آینہ خودم را نگاہ میڪنم:ببین تو چہ مصیبتے گیر ڪردے؟!
صداے زنگ‌ در باعث میشود هول بشوم!
با عجلہ روسرے ام را مُدل لبنانے سر میڪنم،ڪیف دستے مشڪے ام را برمیدارم.
پشت در مے ایستم،صداے مادرم مے آید:هادے جان! بیا داخل!
صداے هادے از داخل حیاط مے پیچید:ممنون! مزاحم نمیشم،اگہ میشہ بہ آیہ خانم بگید بیان!
_آخہ اینطورے ڪہ نمیشہ! حالا بیا داخل یہ چایے بخور!
زمزمہ میڪنم:واے چقدر ناز میڪنہ! ڪوفت بخورہ!
چند تقہ بہ در میخورد،با عجلہ از ڪنار در دور میشوم!
گلویم را صاف میڪنم:بفرمایید!
مادرم در را باز میڪند و میگوید:هادے اومدہ! هر چقدر اصرار میڪنم نمیاد داخل!
چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:چادرتو سر ڪن بیا!
لبم را بہ دندان میگیرم،مادرم دوبارہ در را مے بندد و میرود.
روے تخت مے نشینم و بہ چادرم زل میزنم.
مثل اینڪہ آدم این بازے نبودم!
نگاهم بہ سمت قرآنے ڪہ در