عزاداری

#عزاداری

محقق نائینی، همان فحلی که افتخار فقهاء بزرگ این است که دقائق [رسالهٔ] «لباس مشکوک» او را بفهمند.
چنین فحلی می‌گوید:
«سینه‌زدن، زنجیرزدن برای سید الشهداء
حتی اگر خون جاری بشود،جایز است.»
جواز در اینجا، جواز به معنای اباحه نیست.
شماها که اهل فقه هستید،
این فتوا، فتوای چه فَحلی است؟!
بعد که این فتوا را صادر می‌کند، اعاظم مذهب، اکابر دین، مثل سید محسن حکیم، با آن [کتاب] مُستَمسَک‌اش،
ذیل این فتوا می‌نویسد:
«فتوای شیخ ما بالاتر از این است که
محتاج به امضای مثل منی باشد».
مثل فقیه شاهرودی می‌گوید:[این فتوا]
«حقٌ فی کمال التحقیق».
مثل تمام اعاظم، تا برسد به آنهایی که در اینجا (حرم حضرت معصومه «علیها السلام») خوابیده‌اند، استوانهٔ فقاهت هستند!
این حائری است که فتوایش این است!
آن بروجردی است؛
اینها هستند فقهاء مذهب!
او هم کسی است که تمام مباحث إضرار به نفس را به دقت رسیدگی کرده؛ و
همهٔ احادیث را سَنداً، دلالتاً دیده؛ و
تمام عناوین ثانویه و اولیه را طی کرده؛ و تمام مباحث «لا ضَرر» را پشت سر انداخته؛ بعد می‌گوید: «در این راه،
این اندازه ضرر هیچ اشکالی ندارد»

(آیت الله العظمی وحید خراسانی دام ظله)
۱۳۸۶/۱۲/۴
.