باز باران با ترانه

باز باران با ترانه
با گوهر های فراوان
میخورد بر بام خانه
یادم آرد روز باران
گردش یک روز شیرین
خوب و دیرین
توی جنگل های گیلان
کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
با دو پای کودکانه
می‌دویدم همچو آهو
می‌پریدم از سر جو
دور میگشتم ز خانه
می‌شنیدم از پرنده
داستان های نهانی
تا همین جا بلدم(خو الان هدفت از این پست چی بود نره الاغ؟!)