دلخوشی های کوچک عاشقی

آدم عاشق که باشد گاهی دلش دلخوش چیزهای کوچکی میشود که برای دیگران بی معناست...
مثلا همینکه گاهی دلم میخواست چیزی را فراموش کند و من باشم که یادش بیارم...
همین که کاری را از یاد ببرد و من بدون اینکه بو ببرد انجام دهم...
من گاهی دلخوش همین بودم که یادش بیاورم: نمازت را خوانده ای؟ لباس گرم همراهت داری؟ اینجا باید اینطور بپوشی؟ موهایت را کوتاه کن؟ نوبت دکتر گرفتی؟ چیزی خورده ای؟

همینکه دلش که از آدمها گرفت، خسته که شد، کم آورد من زودتر از بقیه بفهمم و با دو استکان چایی دو نفره و یک مشت کشمش بروم به استقبال خستگیهایش...

آدم گاهی دلخوش این میشود که دنیا را بگردد برای خاص ترین هدیه روز تولد...

آدم عاشق که باشد گاهی دلخوش اینست که پله ای باشد برای دوباره نفس گرفتنهایش...

گاهی آدمهای عاشق را دلخوش دلخوشی های کوچکشان بگذارید و بروید...
همین...
#فانتزی_های_یک_ذهن_مشوش
#جدی_نگیرید
#عکس_نوشت:
آدم گاهی تنها دلخوشی اش میشود برود بالای مزار حاج حسین و زیارت عاشورایی از طرف او هدیه بدهد به روح حاج حسین...
#او_نویسی:
من هنوز هم نیمه های شب از خواب بیدار میشوم تا دلم قرص شود به اینکه خوابی و آرام گرفته ای...به نفس های منظمت... و ناگهان با واقعیت تلخ نبودنت رو به رو میشوم... این همان سیلی واقعیت به چهره عشق است...
#الهام_جعفری
#ممنوعه